یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه واشنگتن، زنبورها را به هواپیماهای بدون سرنشین تبدیل می کند تا به یک پلتفرم IoT زندگی تبدیل شوند. آزمایش با سه گونه مختلف زنبورها نشان می دهد که آنها قادر به پرواز و شناور هستند در حالی که حمل به حدود 105 میلی گرم است. محققان این اطلاعات را با اطمینان خاطر دادند که تراشه آنها تنها 102 میلیگرم وزن داشت. در حالی که برای هواپیماهای بدون سرنشین سنتی برای جمع آوری داده ها استفاده می شود، محدودیت های باتری به این معنی است که آنها تنها می توانند 30 دقیقه زنده بمانند و فعالیت کنند. محققان گفتند که می خواهند از بهترین ماشین های پرواز طبیعت استفاده کنند که می توانند خود را تغذیه و شارژ کنند.
70 میلیمتر تراشه برای یک باتری لیتیوم یون قابل شارژ با زمان اجرا حدود هفت ساعت است. بقیه وزن برای میکروکنترلر، آنتن و سنسورهایی است که هر چهار ثانیه یک بار رطوبت، دما و شدت نور را تحلیل می کنند.
برای به حداکثر رساندن کارایی باتری، محققان حداقل قطعات مورد استفاده در طراحی را تضمین کردند.
محققان به جای استفاده از اجزای رادیویی قدرتمند پرمصرف، با تغییر سیگنال های رادیویی که از آنها پراکنده هستند، قادر به دریافت داده ها از تراشه ها بودند. داده ها با نرخ تقریبی 1000 بیت در ثانیه منتقل می شوند. مکان نظارت نیز مهم است، اما یک جزء GPS به سرعت باتری را در هنگام اضافه کردن وزن کاهش می دهد. در عوض، محققان از یک راه حل جدید استفاده کرده اند که فرستنده های رادیویی مخصوص در اطراف منطقه پروازی قرار می گیرند که به عنوان چراغ ها کار می کنند و می توانند زنبورها را تا زمانی که در 80 متر قرار دارند، پیگیری کنند. برای نگه داشتن باتری ها، شارژ بی سیم هنگامی استفاده می شود که زنبورها به قوچ می رسند. محققان در حال بررسی استفاده از یک سلول خورشیدی به جای جایگزینی هستند. محققان معتقدند با پیوستن تراشه به زنبورداری می توانند به سیستم عامل های IOT زندگی برسند که می تواند به چیزهایی مانند کشاورزی هوشمند منجر شود زیرا توانایی انتقال زنبورها از گیاه به گیاه را دارد. سنسورهای رطوبت می توانند به هدف آبیاری بر اساس گیاهان خاص کمک کنند.
